Om discriminatie binnen de politie aan te pakken, moet Jan met de pet ook meedoen
Een jaar geleden schokte de documentaire De blauwe familie de politie. De film legde pijnlijk bloot hoe de politieorganisatie kampt met structurele discriminatie, racisme en uitsluiting. Veel agenten deden de film aanvankelijk af met de gedachte: ach, dat is niet mijn probleem. Hoe verander je deze ‘onwetende meerderheid’?
En er zit ook een andere kant aan dit debat, benadrukt Bakker: soms wordt agenten te makkelijk racisme verweten. ‘Ik heb weleens jongens bij een controle staande gehouden en die zeiden dan meteen: jij bent een racist. Dan ben ik heel stellig, want ik bén geen racist. Ik doe gewoon mijn werk.’
Tuzani: ‘Nu waait er echt een andere wind, er is een veel breder besef dat het menens is.’
Hoe kan de politie voorkomen dat het wereldbeeld van agenten ‘vervormt’?
Bakker: ‘Het is aan ons, leidinggevenden, om te zorgen dat agenten zich bewust zijn van dat mechanisme, en dat ze breder blijven kijken. Je moet erover blijven praten.’
Het is het eerste jaar waarin de politie interne discriminatiecijfers publiceert, voorheen werden ze niet structureel bijgehouden. Wel bleek uit een tweejaarlijks medewerkersonderzoek uit 2021 dat 6 procent van de agenten op de werkvloer uitsluiting of discriminatie ervaart. ‘Dat percentage ligt iets hoger dan het Nederlands gemiddelde’, aldus korpschef Van Essen. Hij verwacht dat het aantal meldingen, mede door toegenomen meldingsbereidheid, de komende tijd nog zal stijgen. ‘Maar daarna moet het echt afnemen.’
Meer is te lezen in het artikel van de volkskrant zie de link.
Reacties
Een reactie posten