EU-akkoord migratie moet worden toegejuicht, maar er is meer nodig
COMMENTAAR
Fort Europa‘ verdedigen is een ding, maar migratie écht in goede banen leiden vergt meer inzicht en moed van de Europese lidstaten.
Na bijna acht jaar bakkeleien zijn de Europese lidstaten over hun eigen schaduw heen gesprongen en ligt er een akkoord over Europees asielbeleid. Deze prestatie komt geen dag te vroeg met het oog op de Europese parlementsverkiezingen volgend jaar. De aanhoudende chaos aan de Europese grenzen en in asielopvangcentra is bepaald geen reclame. Burgers zouden nu eindelijk eens graag zien dat hun overheden controle nemen over het aantal migranten en vluchtelingen dat de EU binnenkomt.
De worsteling van de EU met de enorme toevloed van illegale migranten en vluchtelingen sinds 2015 heeft de moraal in Europa geen goed gedaan. Waarden als solidariteit, medemenselijkheid en integriteit staan onder druk getuige de erbarmelijke omstandigheden in de asielopvang, de pushbacks en de cynische deals met autocratische leiders aan de overkant van de Middellandse Zee. Door de onmacht om grip te krijgen op de migratiestromen is in heel Europa het draagvlak voor vluchtelingenopvang afgenomen en de xenofobie toegenomen.
Elke poging om de regie over migratie terug te krijgen – en niet aan smokkelaars over te laten – moet daarom worden toegejuicht. Met een hard onderscheid tussen kansrijke en kansarme asielzoekers hoopt de EU economische migranten te ontmoedigen, de druk van de asielketen af te halen en zo het draagvlak voor ‘echte’ vluchtelingenopvang te behouden. Migranten uit veilige landen krijgen volgens het plan een versnelde procedure in een gesloten opvanglocatie aan de Europese buitengrens en worden na afwijzing zo snel mogelijk teruggestuurd.
Op papier een mooi idee maar het roept tal van vragen op zoals wie er gaat bepalen wat een veilig land is. Ook in veilige landen worden mensen immers vervolgd vanwege hun politieke overtuiging, religie of geaardheid. Asielprocedures versnellen is tot dusver amper gelukt, afgewezen asielzoekers terugsturen evenmin, ook omdat de landen van herkomst niet meewerken. En kansarme migranten en hun kinderen voor langere tijd opsluiten, stuit op tal van juridische en principiële bezwaren. De gesloten asielcentra zullen binnen mum van tijd uitpuilen met als gevolg mensonterende taferelen die we kennen van het Griekse opvangkamp Moria. Bovendien is het de vraag wat er van de beloofde solidariteit met Italië overblijft op het moment dat er in Ter Apel weer asielzoekers buiten slapen.
Verbetering van de grensprocedures is een stap in de goede richting, maar het succes valt of staat bij de alternatieven die de EU gaat bieden. Zolang arbeidsmigranten – waar een groot deel van de Europese landbouw op drijft – niet legaal mogen binnenkomen, zullen zij het met een smokkelaar proberen. Ze weten immers dat er volop (illegaal) werk is in het vergrijsde Europa. Veilige landen als Marokko, Gambia of Tunesië zullen pas bereid zijn afgewezen asielzoekers terug te nemen als dit hun economische belang dient. Het geld dat – illegale – migranten vanuit de EU naar hun families sturen, is onmisbaar. Zij zullen bovendien serieuze Europese investeringen en eerlijker handelsverdragen verlangen om jongeren toekomstperspectief in eigen land te bieden.
De EU zal haar eenzijdige focus op de verdediging van ‘Fort Europa’ moeten verleggen en met realiteitszin naar de situatie in herkomstlanden moeten kijken, om dan te bedenken hoe ze met al haar arbeidstekorten wél met migratie wil omgaan.
In het Volkskrant Commentaar wordt het standpunt van de krant verwoord. Het komt tot stand na een discussie tussen de commentatoren en de hoofdredactie
Bron: Volkskrant 12-06-2023 EU-akkoord migratie moet worden toegejuicht, maar er is meer nodig
Reacties
Een reactie posten